เป็นอาการผื่นคันที่เกิดจากการสัมผัสกับสิ่งกระตุ้นจากภายนอก ซึ่งเป็นสารที่ทำให้เกิดระคายเคืองหรือเกิดการแพ้ได้โดย

1 สารที่ทำให้เกิดระคายเคืองต่อผิวหนัง ทำให้ผิวหนังอักเสบ เช่น กรด ด่าง สบู่ น้ำยาล้างห้องน้ำ น้ำยาฆ่าเชื้อโรค หัวน้ำหอม เป็นต้น มักจะเกิดผื่นหลังจากสัมผัสสารไม่นานนัก เช่น 1-2 วันหลังสัมผัส

2. สารที่ทำให้เกิดการแพ้ โดยเคยสัมผัสถูกสารมาก่อนแล้วร่างกายถูกกระตุ้นให้มีการสร้างภูมิคุ้มกัน หรือแอนติบอดีขึ้นมาเมื่อไปสัมผัสสารเดิมนั้นอีกครั้ง ทำให้เกิดการแพ้ เช่น เครื่องสำอาง นำยาโกนหนวด น้ำหอม ยาทาเล็บ ลิปสติก สิ่งของที่มีโลหะนิเกิลผสม เช่น ตะขอเสื้อ กิ๊ป กระดุม ต่างหู สายสร้อย แหวน การแพ้มักจะเกิดหลังจากมีการสัมผัสสารเป็นเวลามากกว่า 1 สัปดาห์

อาการ
จะมีลักษณะเป็นผื่นแดง มีตุ่มน้ำใส หรือคันบริเวณที่สัมผัส รอยโรคอาจมีรูปร่างเป็นดวงกลม แนวยาว หรือมีรูปร่างตามสิ่งที่มาสัมผัสกับผิวหนัง เช่น สร้อยคอ ขาแว่นตา ฯลฯ บางรายอาจเป็นตุ่มพอง เมื่อแตกออกจะมีน้ำเหลืองซึมระยะต่อมาจะมีสะเก็ด และตามด้วยผิวหนังหนาเป็นร่องผิวชัดเจน บางรายผิวอาจเป็นรอยคล้ำ หรือเป็นรอยด่างขาว หรืออาจมีการติดเชื้อจากการเกาได้
1. หาสาเหตุสิ่งที่ทำให้เกิดการแพ้ และหลี่กเลี่ยงสารนั้น

2. การรักษาผื่นแพ้ที่ผิวหนังโดย การล้างด้วยน้ำเกลือ และเช็ดแผลให้แห้ง หรือทาด้วยสเตียรอยด์ครีม ถ้าแผลมีน้ำเหลือง มีหนอง หรือเป็นรุนแรง มีอาการเรื้อรัง ควรปรึกษาแพทย์เพื่อทานยาปฏิชีวนะ

3. โรคนี้ขึ้นอยู่กับการสาเหตุของการแพ้ ตำแหน่งของรอยโรคจึงมีความสำคัญในการช่วยบอกว่าน่าจะเกิดจากการแพ้อะไร ส่วนใหญ่แพทย์มักจะรู้จากการซักประวัติ ตำแหน่งที่เป็น หรือการทดสอบทางผิวหนัง (Patch test)