หนูชื่อเบียร์ อายุ 20 ปีค่ะ ตอนแรกหนูเป็นสิวแค่อักเสบแค่ 4-5 เม็ดค่ะตอนอายุ 17 แต่ไม่ยุบไม่ออกสักที จึงไปพบแพทย์แห่งหนึ่งท่านก็ให้ยามาก็หาย ราคาไม่แพง แล้วให้ยาทารอยมา ปรากฎว่าหน้าใสเร็วมาก แต่พอใช้ไปๆ สิวอักเสบเห่อขึ้นมาเต็มหน้าเลยค่ะ ไปหาหมอท่านเดิมก็ไม่รับผิดชอบ เสียใจมากค่ะ

มาทราบข้อมูลจากการอ่านหนังสือว่าอาจเป็นสารสเตียรอยที่ทำให้หน้าใสเร็ว แต่ทำให้หน้าบาง แต่ก็มีป้าคนหนึ่งเค้าสงสารหนูจึงให้ CM ของราชเทวีมา หลอดเดียวแห้งเลยค่ะ แต่หน้าหนูก็บางไปแล้ว มันเป็นผื่นน้อยๆ ขึ้นมาเกือบปี

มีคนแนะนำให้ไปรักษาหมออีกท่านหนึ่ง หนูก็เลยทำงานเก็บเงินนานมาก ไปหาหวังว่าจะรักษาหน้าบางของหนูให้ดีขึ้น แต่หมอไร้จรรยาบรรณมากค่ะ หนูแจ้งท่านแล้วว่าหนูหน้าเป็นผื่นและบาง แต่ท่านก็ให้ครีมที่ท่านบอกว่าเป็นครีมแก้อักเสบ ทาอยู่เดือนหนึ่งแล้วเกิดผื่นแดงๆ ขึ้นเต็มหน้า พอไปหาหมอท่านเดิมกลับบอกว่าหน้าปรับตัว หนูก็ทนสามเดือน แต่ปรับจนเกือบเละเลยค่ะ

รักษาสามเดือนเป็นผื่นแดงๆ มีหนองที่ไม่เคยเป็นมาก่อน จะฆ่าตัวตายเลยทีเดียวค่ะ หนูรับไม่ได้มากแทบจะฆ่าตัวตายเลยค่ะ จึงเลิกรักษาไป มีคนแนะนำให้ฟ้อง แต่นิสิตจนๆ ลูกชาวนาแก่ๆ สองคนอย่างหนูจะไปสู้คุณหมอที่ทั้งรวยทั้งฉลาดได้ยังไงคะ หนูไม่กล้าฟ้องตำรวจหรอกค่ะ แต่เห็นหน้าพ่อแม่ร้องไห้ก็เลยไม่กล้าฆ่าตัวตาย กลัวท่านตรอมใจ สามเดือนมาแล้วค่ะ ทุกวันนี้เวลานึกถึงก็ยังร้องไห้เสียใจอยู่ ท่านจึงพาหนูไปพบหมอราชเทวีที่เชียงราย หมอดีมากค่ะ รักษาเดือนหนึ่งผื่นก็ค่อยแห้ง ใช้ PMCL, Aloe Si, NSF LP, โฟมมายเฟเชียล, Sebex และกินยาแก้อักเสบ

แต่มาเรียนที่พิษณุโลก จึงมาพบหมอปัทมาที่ราชเทวีพิษณุโลก คุณหมอก็ดีค่ะ ค่อยๆ รักษาไป คุณหมอวินิจฉัยว่าผิวหนูแห้งและระคายเคืองมาก ให้ยาเหมือนเดิม พอรักษาไปผื่นก็หาย แต่พอคุณหมอให้Lax-1 มาทารอยแดงๆ ทาครั้งเดียวเท่านั้นผื่นขึ้นเลยค่ะ ต้องพบจิตแพทย์เลยทีเดียว เพราะหนูเครียดจนนอนไม่หลับติดกันห้าคืน มันหวาดวิตกว่าขึ้นมาอีกแล้ว กลัวมาก ใจสั่นควบคุมไม่ได้ค่ะ กลัวถูกหมอเลี้ยงยาเหมือนคนเดิม แต่หนูควบคุมตัวเองไม่ให้เครียดไม่ได้ค่ะ

ตอนแรกก็แอบเคืองหมอปัทมาเล็กน้อยที่ทำให้ผื่นเห่อขึ้นใหม่ ทั้งที่ท่านน่าจะรู้ว่าผิวระคายเคืองอยู่ แต่ก็คิดว่าหน้าหนูยังคงอ่อนแอ่อยู่ไม่เป็นไรให้อภัยหมอ หนูไม่มีที่พึ่งแล้วค่ะ หนูจะไว้ใจหมอราชเทวีเป็นที่สุดท้ายได้ไหมคะ หนูรักษากับราชเทวีสองเดือนหมดไปเกือบ 8000 พันแล้ว หนูไม่มีเงินหรอกค่ะ พ่อแม่หนูเป็นชาวนา หนูเป็นลูกคนเดียวของท่าน พอหนูเป็นจนจะฆ่าตัวตาย ถึงแม้ท่านไม่มีเงินท่านก็ลำบากหามาให้หนุจนได้ หนูสงสารท่านมาก แต่ท่านก็ร้องไห้ไม่อยากให้หนูคิดสั้น ถึงท่านจะจนแต่ท่านอยากให้หนูหาย สาเหตุที่หนูเครียดส่วนหนึ่งก็มาจากค่าใช้จ่ายนี่แหละค่ะ

แต่ราชเทวีเป็นคลีนิกที่มีเกียรติและน่าเชื่อถือมาก ถึงแม้จะแพงไปหน่อยแต่ที่หนูเป็นสามารถรักษาหายขาดได้ไหมคะ หนูเป็นแล้วไม่มีกำลังใจเลยค่ะ ไม่มั่นใจในการใช้ชีวิต ไม่มีแรงแม้แต่จะกินข้าวและเก็บตัวไม่พบใคร เพื่อนๆ รอบตัวก็ไม่รู้จะช่วยยังไง หนูคิดแล้วแต่มันทำไม่ได้ค่ะ ตอนที่หนูพิมพ์อยู่ตอนนี้หนูก็ยังร้องไห้อยู่ค่ะ หมอชลิตช่วยสอนและพูดให้กำลังใจหนูหน่อยค่ะ หนูกลัวไม่หาย มันเห่อๆ อย่างนี้ตลอดไปหรือเปล่าคะ หนูไม่อยากฆ่าตัวตายแต่มันคิดทุกครั้งที่เห็นผื่นบนหน้าค่ะ หนูเห็นรูปคุณหมอแล้วร้สึกเหมือนคุณปู่ที่ตายไปแล้ว จึงรู้สึกอบอุ่น อยากให้คุณหมอช่วยสอนหนูให้รู้สึกดีขึ้นด้วยค่ะ หนูไม่อยากเป็นผื่นไปตลอดชีวิต กราบขอบพระคุณคุณหมอมากค่ะ กรุณาตอบหนูอย่างละเอียดเลยนะคะ